ΑΓΑΠΗΤΟΣ ΑΜΠΕΛΑΣ

Ο Αγαπητός Αμπελάς γεννήθηκε στις 8 Μαρτίου 1975 στη Ρόδο. Ξεκίνησε την ποδοσφαιρική του καριέρα από τους ερασιτέχνες του Διαγόρα Ρόδου και συνέχισε για αρκετά χρόνια σε ομάδες του νησιού. Τη σεζόν 1996-'97 πήγε στην Προοδευτική όπου έμεινε για τρία χρόνια. Την περίοδο 1999-2000 μετακόμισε στην Καβάλα και τον Ιανουάριο του 20001 πήγε στον Πανιώνιο και τη Νέα Σμύρνη. Μετά από ενάμισι χρόνο ο Αμπελάς συνέχισε στην Παναχαϊκή από όπου πήρε μεταγραφή το Δεκέμβριο του 2002 στον Αρη. Το ντεμπούτο του στην Α' Εθνική το έκανε στις 28 Σεπτεμβρίου 1997 στον αγώνα Ξάνθη - Προοδευτική 4-0 και στην πρώτη του χρονιά στη μεγάλη κατηγορία παίζει αλλαγή στα 12 από τα 13 παιχνίδια. Διεθνής με την Παίδων, Νέων και Ελπίδων. Με την πρώτη κατακτά την 3η θέση στο ευρωπαϊκό 1991 στην Ελβετία.

ΠΕΡΣΙ ΟΛΙΒΑΡΕΣ

Το καλοκαίρι του 1999 ο Παναθηναϊκός απέκτησε, για πρώτη φορά στην ιστορία του, έναν ξένο ποδοσφαιριστή από τον ΠΑΟΚ. Ποιος ήταν αυτός;

Ο Περουβιανός αριστερός αμυντικός Πέρσι Ολιβάρες, ο οποίος είχε ενταχθεί στον «Δικέφαλο του Βορρά» το 1997, και αποτελούσε βασικότατο στέλεχος της ενδεκάδας του με καλές εμφανίσεις (γι' αυτό άλλωστε και είχε προσελκύσει το ζωηρό ενδιαφέρον των «πρασίνων»)!

Η θητεία του παίκτη με το τριφύλλι στο στήθος, δε, διήρκεσε επίσης δύο χρόνια, με τον ίδιο να αποδεικνύεται χρησιμότατος και για τη νέα του ομάδα, επιδεικνύοντας όλες τις αρετές του (γρηγοράδα, καλή αντίληψη, αποφασιστικότητα, μαχητικότητα, κ.ά.). Μάλιστα, έφθασε με τους «πράσινους» κοντά στην κατάκτηση του πρωταθλήματος τη σεζόν 1999/00 (κατά τη διάρκεια της οποίας μάλιστα σκόραρε εναντίον του Ολυμπιακού στο ντέρμπυ των «αιωνίων» του πρώτου γύρου εκείνου του «μαραθωνίου»)!

Το 2001 αποδεσμεύθηκε, όπως προείπαμε, και έφυγε από τη χώρα μας, έχοντας προλάβει να αγωνιστεί σε περισσότερα από 100 παιχνίδια Α’ Εθνικής με ΠΑΟΚ και Παναθηναϊκό.

Σήμερα, πάντως, ο πολύ καλός αυτός παίκτης δεν βρίσκεται στον χώρο του ποδοσφαίρου, αλλά κάνει καριέρα... στο γυαλί! Έχει λάβει μέρος σε πάμπολλα ριάλιτι διαφόρων ειδών, ταινίες και σίριαλ, και μάλιστα με επιτυχία, πρέπει να αναφερθεί! Π.χ., συμμετείχε, μεταξύ άλλων, στο ριάλιτι Bailando por un sueño (είναι το δικό μας… Dancing with the Stars!), στο τηλεοπτικό σώου Sangre de mi Sangre (2009), και στο κωμικό αστυνομικό σίριαλ Broders (που είναι στο ύφος της παλιάς αμερικανικής σειράς «Στάρσκι και Χατς», για όσους θυμούνται)!

Ο Πέρσι Ολιβάρες ξεκίνησε την επαγγελματική ποδοσφαιρική σταδιοδρομία του το μακρινό 1986, με τα χρώματα ενός σπουδαίου συλλόγου της χώρας του, της Σπόρτινγκ Κριστάλ.

Ανήκε μία τετραετία στην τελευταία, και έπειτα επέλεξε να δοκιμάσει τις δυνάμεις του εκτός συνόρων: υπέγραψε στην κολομβιανή Ντεπορτίβο Κάλι, όπου όμως έμεινε ελάχιστα. Επέστρεψε στη Σπόρτινγκ, και το 1992 αποφάσισε να διασχίσει τον Ατλαντικό: προορισμός του, η Νυρεμβέργη!

Υπήρξε μέλος της γερμανικής ομάδας για έναν χρόνο, και ύστερα άρχισε μια… περιπλάνηση: έπαιξε, διαδοχικά, στις Τενερίφη (Ισπανίας), Ροζάριο Σεντράλ (Αργεντινής), Φλουμινένσε (Βραζιλίας), Κρους Ασούλ (Μεξικού), ώσπου το 1997 ο δρόμος του τον έφερε στα μέρη μας και τον ΠΑΟΚ.

Αφού έκλεισε ο κύκλος του στα γήπεδά μας, ο Περουβιανός άλλαξε… κάμποσες ακόμα ομάδες (Ουνιβερσιτάριο –Περού-, Ντάλας Μπερν –ΗΠΑ-, Σπόρτινγκ Κριστάλ, Αλιάνσα –Περού-), και έκλεισε την καριέρα του το 2007 στην ελβετική Τουν.

Επίσης, ο Πέρσι Ολιβάρες υπήρξε πολύτιμο στέλεχος της εθνικής Περού, την οποία ενίσχυσε σε 83 αναμετρήσεις, πετυχαίνοντας και ένα γκολ.

ΝΙΚΟΣ ΚΟΛΟΜΠΟΥΡΔΑΣ

Ο Νίκος Κολομπούρδας έμεινε στη μνήμη των Ελλήνων φιλάθλων όχι μόνο λόγω του… ασυνήθιστου επιθέτου του, μα κι επειδή ήταν ένας φιλότιμος και καλός αμυντικός, που προσέφερε αρκετά στον ΠΑΟΚ (όταν τον άφηναν βέβαια οι τραυματισμοί του)!

Μάλιστα, αφού κρέμασε τα παπούτσια του υπηρέτησε τον «Δικέφαλο του Βορρά» και ως προπονητής της ομάδας Νέων του! Πάντως, πλέον, δεν βρίσκεται στην οικογένεια του συλλόγου της Θεσσαλονίκης, αφού κοουτσάρει τον Εθνικό Άχνας της Κύπρου. Στη Μεγαλόνησο, εξάλλου, έχει περάσει το μεγαλύτερο μέρος της καριέρας του στους πάγκους, αφού στο παρελθόν δούλεψε και σε Φρέναρος 2000, Αγία Νάπα. Ακόμη, έχει εργαστεί και στον Αστέρα Αμπελοκήπων (τοπικό πρωτάθλημα Θεσσαλονίκης).

Ο Νίκος Κολομπούρδας γεννήθηκε το 1972 στη Γερμανία. Ξεκίνησε την καριέρα του στα τμήματα υποδομής της Κολωνίας. Το 1997 απεσταλμένοι του ΠΑΟΚ, που τότε αναζητούσε λίμπερο, τον ανακάλυψαν και τον ενέταξαν στο δυναμικό των «μελανόλευκων».

Βέβαια, ο νεαρός άσος… δεν ήταν λίμπερο, αφού στη γερμανική ομάδα έπαιζε… «δεκάρι»! Όταν όμως δοκιμάστηκε στο κέντρο της άμυνας, σε φιλικά των Θεσσαλονικέων, εντυπωσίασε και καθιερώθηκε αμέσως σε αυτή τη θέση!

Μάλιστα, αξιώθηκε να πρωταγωνιστήσει σε μια από τις μεγαλύτερες ευρωπαϊκές επιτυχίες του ΠΑΟΚ: τη μεγαλειώδη πρόκριση στον β' γύρο του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ της περιόδου 1997/98 σε βάρος της Άρσεναλ (1-0, 1-1)! Ο ίδιος ήταν βασικός και στα δύο παιχνίδια με τους «κανονιέρηδες», πιάνοντας εξαιρετική απόδοση!

Ωστόσο, ένας σοβαρός τραυματισμός στο πόδι ανέκοψε την ανοδική του πορεία, και δεν τον άφησε να κάνει την καριέρα που θα ήθελε. Τίθεται εκτός ενδεκάδας του ΠΑΟΚ, και το 2001, όντας πια παροπλισμένος, μετεγγράφεται στον συμπολίτη Ηρακλή.

Στον «Γηραιό» έμεινε για ένα μόνο έτος. Ακολούθως αγωνίστηκε στην Κύπρο με τα χρώματα των Ονήσιλου και Αλκής Λάρνακας, προτού κρεμάσει τα παπούτσια του και αφοσιωθεί στην προπονητική. Πρόλαβε να αγωνιστεί σε 45 αγώνες Α’ Εθνικής με τον ΠΑΟΚ (πετυχαίνοντας ένα γκολ) και σε άλλους εννέα με τον Ηρακλή.

Να αναφερθεί, τέλος, ότι ο Νίκος Κολομπούρδας ευτύχησε να κατακτήσει έναν τίτλο κατά τη διάρκεια της ποδοσφαιρικής του καριέρας: το Κύπελλο Ελλάδας του 2001, με τον ΠΑΟΚ (4-2 τον Ολυμπιακό)!

ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΒΕΛΕΝΤΖΑΣ

Ο Λευτέρης Βελέντζας ευτύχησε, κατά τη διάρκεια της πολύχρονης καριέρας του στα γήπεδα, να ξεπεράσει τις 200 συμμετοχές στην Α’ Εθνική, να παίξει σε έναν τελικό Κυπέλλου Ελλάδας, καθώς και στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, καθώς και να φορέσει τη φανέλα της εθνικής μας ομάδας των Ανδρών!

Εξάλλου, ο ικανότατος μέσος (που έχει πλέον αφοσιωθεί στην προπονητική, έχοντας τα προηγούμενα δύο χρόνια εργαστεί ως βοηθός προπονητή σε Αγία Παρασκευή και ΠΑΟ Ρουφ) αγωνιζόταν μέχρι τα βαθιά ποδοσφαιρικά του... «γεράματα», αφού κρέμασε τα παπούτσια του το καλοκαίρι του 2010, στα 40 του χρόνια, ως παίκτης των Βρασιών Κυνουρίας!

Ο Λευτέρης Βελέντζας έκανε τα πρώτα του ποδοσφαιρικά βήματα στον ΟΦ Νέας Ιωνίας. Από τον οποίο τον απέκτησε ο Απόλλων Αθηνών. Τα επόμενα χρόνια, ο διεθνής άσος έγινε απαραίτητος στην ενδεκάδα της «Ελαφράς Ταξιαρχίας». Την οποία βοήθησε (το 1995) να κερδίσει, για πρώτη φορά στην ιστορία της, την έξοδο στα Κύπελλα Ευρώπης, συγκεκριμένα στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ!

Μάλιστα, την επόμενη σεζόν, ο ίδιος συμμετείχε και στους δύο αγώνες που έδωσε ο Απόλλων κόντρα στη σλοβενική Μάριμπορ, στο πλαίσιο του προκριματικού γύρου της δεύτερης τη τάξει ευρωπαϊκής διοργάνωσης (σ.σ. η ελληνική ομάδα πάντως αποκλείστηκε, καθώς παρότι νίκησε 1-0 στο πρώτο παιχνίδι στο στάδιο «Νίκος Γκούμας», στη ρεβάνς ηττήθηκε με 1-3)!

Ακόμη, ο ταλαντούχος μέσος γεύθηκε τη χαρά της συμμετοχής σε έναν τελικό Κυπέλλου με την «Ελαφρά Ταξιαρχία»: τη 15η Μαΐου 1996 εισήλθε στον αγωνιστικό χώρο του ΟΑΚΑ ως αρχηγός της ομάδας του, η οποία αντιμετώπισε την ΑΕΚ. Η τελευταία, όμως, αποδείχθηκε ισχυρότερη, και συνέτριψε τον αντίπαλό της με 7-1!

Όταν ο κύκλος του έμπειρου παίκτη στον Απόλλωνα ολοκληρώθηκε, εκείνος μετακόμισε στον Ηρακλή. Κατόπιν, επέστρεψε στην Αθήνα, και εντάχθηκε στον Ακράτητο. Πανηγύρισε με τους «πράσινους» την άνοδο στην Α’ Εθνική, το 2001 – η συμβολή του μάλιστα σ’ αυτή την επιτυχία ήταν πολύ σημαντική, αφού αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ της ομάδας του και της κατηγορίας, με 13 τέρματα!

Έπαιξε άλλη μία χρονιά στον σύλλογο των Άνω Λιοσίων (του οποίου διετέλεσε και αρχηγός), κι ακολούθως μετεγγράφηκε στο Αιγάλεω (που τότε βρισκόταν στα «σαλόνια» του ποδοσφαίρου μας). Τα επόμενα χρόνια, εξάλλου, αγωνίστηκε στα πρωταθλήματα των χαμηλότερων κατηγοριών της χώρας μας, με τα χρώματα των Πόρου, Ηλιούπολης, Νέας Ιωνίας, Αγίας Παρασκευής, κι έκλεισε όπως προείπαμε την καριέρα του στις Βρασιές (έχοντας συμπληρώσει 246 συμμετοχές στην Α' Εθνική, 27 στη Β', και 120 στη Γ').

Τέλος, πρέπει να αναφερθεί, ότι ο Λευτέρης Βελέντζας χρίστηκε μία φορά διεθνής (ενώ ακόμη ανήκε στον Απόλλωνα). Συγκεκριμένα, πέρασε στον αγωνιστικό χώρο ως αλλαγή (στη θέση του Ντανιέλ Μπατίστα) σε ένα εκτός έδρας φιλικό της «γαλανόλευκης» με τη Λιθουανία (σ.σ. το ματς εκείνο διεξήχθη στις 17 Μαΐου 1995).

ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΑΡΚΑΜΑΝΗΣ

Ο Χρήστος Καρκαμάνης είναι πρώην ποδοσφαιριστής γεννημένος το 1969.

Αγωνιζόταν στη θέση του τερματοφύλακα. Έχει αγωνιστεί σε πολλές ομάδες της Μακεδονίας και της Θεσσαλίας.
Από το 1987 έως το 1997 αγωνίστηκε στον Άρη και τις επόμενες 2 σεζόν στον Ηρακλή.

Στην Εθνική Ελλάδος αγωνίστηκε για πρώτη φορά στις 02/09/92 και συμμετείχε σε 10 αγώνες. Συμμετείχε στην ομάδα που αγωνίστηκε στο μουντιάλ του 1994 στις ΗΠΑ.
Επίσης, έχει αγωνιστεί με την Εθνική Νέων το 1987-1988, στα προκιρματικά του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ Νέων.

ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΑΠΟΥΝΤΖΗΣ

Ο Αντώνης Σαπουντζής (γεν. 1971) είναι παλαίμαχος Έλληνας διεθνής μεσοεπιθετικός ποδοσφαιριστής, που τώρα εργάζεται ως προπονητής ποδοσφαίρου.

Ο Αντώνης Σαπουντζής γεννήθηκε στην Έδεσσα στις 19 Νοεμβρίου 1971 και ξεκίνησε την καριέρα του από τον Ηρακλή Έδεσσας.
Από εκεί μεταπήδησε αρχικά στον Εορδαϊκό κι έπειτα στον Εδεσσαϊκό, με τον οποίο το 1992 ανέβηκε στην Α΄ Εθνική. Μάλιστα, ήταν ο σκόρερ του χρυσού γκολ που έδωσε την άνοδο στην ομάδα του.
Στη συνέχεια αγωνίστηκε διαδοχικά στον Άρη Θεσσαλονίκης και στον Πανιώνιο, με τον οποίο κατέκτησε το Κύπελλο Ελλάδος το 1998 κι έπαιξε στο Κύπελλο Κυπελλούχων το 1998-99 φτάνοντας ως τα προημιτελικά.
Ακολούθως μεταγράφηκε στον Ηρακλή Θεσσαλονίκης, στον ΟΦΗ και στην Κέρκυρα. Τερμάτισε την πλούσια καριέρα του στον Ηρακλή Έδεσσας ως παίκτης-προπονητής. Από το καλοκαίρι του 2007 βρίσκεται στο τιμόνι του Εδεσσαϊκού.
Υπήρξε διεθνής με τις Εθνικές Νέων και Ελπίδων και μια φορά με την Εθνική Ανδρών.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΛΤΣΙΔΑΣ

Ο Γιώργος Κολτσίδας είναι παλαίμαχος Έλληνας ποδοσφαιριστής που αγωνιζόταν ως κεντρικός αμυντικός και πέρασε το μεγαλύτερο διάστημα της καριέρας του στον Άρη ενώ είναι ο νυν γενικός αρχηγός της ομάδας.Έχει διατελέσει διεθνής με τις Εθνικές Ελπίδων και Ενόπλων ενώ κλήθηκε και μία φορά στην Εθνική Ανδρών χωρίς ωστόσο να αγωνιστεί.

 Ο Κολτσίδας γεννήθηκε στις 23 Σεπτεμβρίου του 1970 στη Φήκη Τρικάλων και ξεκίνησε το ποδόσφαιρο από την ομάδα του χωριού του ενώ το 1988 έκανε το ντεμπούτο του στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο με την φανέλα των Τρικάλων στα γήπεδα της Γ΄ Εθνικής.Την επόμενη σεζόν καθιερώθηκε στη βασική ενδεκάδα με 34 συμετοχές και το 1991 πανηγύρισε την άνοδο στη Β΄ Εθνική σε μια χρονιά όπου είχε 29 συμμετοχές και ένα γκολ.

Το καλοκαίρι του 1992,ενώ έχει προηγηθεί μια απογοητευτική χρονιά για την ομάδα των Τρικάλων,η οποία αν και νεοφώτιστη στη Β΄ Εθνική υποβιβάστηκε όντας τελευταία,ο Κολτσίδας κάνει το μεγάλο βήμα στην καριέρα του με την μεταγραφή του στον Άρη (την ίδια μεταγραφική περίοδο ήρθαν στην ομάδα και οι Σάββας Κωφίδης,Αντώνης Σαπουντζής,Ζόραν Λόντσαρ κ.α). Στον Άρη ,αγωνίστηκε μέχρι το 1996 όταν και έμεινε ελεύθερος από την ομάδα αφού το συμβόλαιό του που έληγε δεν ανανεώθηκε.Κατά το πρώτο πέρασμά του από τους κίτρινους είχε 90 συμμετοχές και δύο τέρματα σε αγώνες πρωταθλήματος.

Ακολούθησε ένα σύντομο πέρασμα από την Λάρισα που συμμετείχε στον γνωστό για αυτόν χώρο της Β΄ Εθνικής.Στην Λάρισα έμεινε για μία σεζόν έχοντας 18 συμμετοχές και ένα γκολ.

Την αμέσως επόμενη χρονιά επιστρέφει στον Άρη καθώς αποτελούσε επιλογή του τότε προπονητή της ομάδας,Γιώργου Φοιρού και βοήθησε τον σύλλογο να βγει γρήγορα από την περιπέτεια της Β΄ Εθνικής.
Κατά τη θητεία του στον Άρη διακρίθηκε για τον υπέρμετρα δυναμικό τρόπο με τον οποίο αγωνιζόταν και που είχε ως συνέπεια να δέχεται συχνά κάρτες.Παρόλα αυτά κατάφερε να κερδίσει την εκτίμηση όλων των προπονητών ενώ υπήρξε ένα από τα στηρίγματα της ομάδας την περίοδο του δεύτερου υποβιβασμού της ομάδας το 2005.Επίσης είχε την ατυχία να είναι παρόν και στους 3 χαμένους τελικούς Κυπέλλου το 2003,2005 και 2008 κόντρα σε ΠΑΟΚ και Ολυμπιακό.
Ο Κολτσίδας κρέμασε τα παπούτσια του στις 14 Μαΐου του 2008 στον εντός έδρας αγώνα με τον Πανιώνιο για τα play off του πρωταθλήματος.Συνολικά,αγωνίστηκε σε 303 αγώνες πρωταθλήματος με την φανέλα του Άρη,επίδοση που τον φέρνει στην 5η θέση των συμμετοχών όλων των εποχών στην ιστορία της ομάδας.Απο αυτες τις 303 συμμετοχές,οι 253 ήταν στο πλαίσιο της Α΄ Εθνικής και 50 στην Β΄ Εθνική.

ΡΑΜΠΕΣΑΝΤΡΑΤΑΝΑ

Όσα χρόνια κι αν περάσουν παραμένει αξέχαστος. Πέρασε και δεν ακούμπησε βέβαια από την ΑΕΚ, αλλά ο Ερίκ Ραμπεσαντρατανά αποτελεί μία αναφορά στο παρελθόν... Η απόκτησή του, το όνομά του που θυμίζει... γλωσσοδέτη, τα κιλά του, η ελάχιστη προσφορά του στην ομάδα, όλα αυτά κάνουν τον Γάλλο αξέχαστο. Όπως φαίνεται όμως και για τον ίδιο τον "Ράμπε" και η ΑΕΚ παραμένει αξέχαστη. Και η ΑΕΚ, αλλά και ο Μάκης Ψωμιάδης. Το gazzetta.gr και ο δημοσιογράφος Θάνος Σαρρής βρήκε τον παλαίμαχο πλέον γάλλο ποδοσφαιριστή και του έκανε ένα εξαιρετικό αφιέρωμα, με τον ίδιο τον Έρικ να μιλάει για την ΑΕΚ και τον Ψωμιάδη με όχι και τόση... νοσταλγία. Αναλυτικά:
Ο Ερίκ Ραμπεσαντρατανά οφείλει πολλά στον μετέπειτα προπονητή της Εθνικής Γαλλίας, Αϊμέ Ζακέ. Γεννημένος σε ένα βόρειο προάστειο του Παρισιού, ο υψηλόσωμος αμυντικός με ρίζες από τη Μαγαδασκάρη εντάχθηκε στις ακαδημίες της Νανσί το 1989. Ο Ζακέ ήταν εκείνος που τον ανέδειξε και του έδωσε το 1990 την ευκαιρία να κάνει ντεμπούτο, σε μία ήττα με 4-1 από την Καέν. Ωστόσο, το βαρύ αποτέλεσμα δεν επηρέασε την καθιέρωση. Έχοντας καλή τεχνική αλλά και δύναμη, ο Ραμπεσαντρατανά παίζει τόσο ως μέσος όσο και ως κεντρικός αμυντικός και μάλιστα την περίοδο 1995-96 σημειώνει 16 γκολ και αναδεικνύεται πρώτος σκόρερ στην ομάδα! Τα κατορθώματά του είχαν προκαλέσει το ενδιαφέρον από άλλες ομάδες και ο υποβιβασμός της Νανσί του άνοιξε το δρόμο για τη μεταγραφή στην Παρί Σεν Ζερμέν...
Το καταραμένο πέναλτι
Το καλοκαίρι του 1997 ήταν ιδιαίτερα... θερμό για τους Παριζιάνους, που είχαν αποκτήσει παίκτες όπως ο Μάρκο Σιμόνε και είχαν χάσει τον Λεονάρντο. Οπότε, η άφιξη του Ραμπεσαντρατανά δεν συγκέντρωσε τα φώτα. Στο ξεκίνημα δεν κερδίζει την εμπιστοσύνη του προπονητή του. Οι πολλοί τραυματισμοί όμως, καθώς και η τιμωρία από την Ομοσπονδία του Πολ Λεγκέν, του δίνουν την ευκαιρία να παίξει βασικός και μάλιστα ως αμυντικό χαφ! Παρότι το στιλ του ξενίζει πολλούς, ο «Ραμπέ» σκοράρει τρία γκολ, έχει καλή αίσθηση του χώρου και είναι δυνατός στο ψηλό παιχνίδι. Η επιστροφή του Λε Γκεν τον γυρίζει στην άμυνα, αφού ο Μπρούνο Ν'Γκοτί είχε κλείσει στη Μίλαν και ο Βινσέντ Γκουερίν είχε εμπλακεί σε σκάνδαλο ντόπινγκ.
Το Νοέμβριο του 1997, ένα ντέρμπι της Παρί Σεν Ζερμέν με την Μαρσέιγ έμελλε να τον στοιχειώσει μέχρι σήμερα. Με το σκορ στο 1-1, ο «Ραμπέ» μάρκαρε τον Φαμπρίτσιο Ραβανέλι και ο διαιτητής έδωσε την εσχάτη των ποινών. Ο Λοράν Μπλαν ανέλαβε την εκτέλεση και χάρισε στην ομάδα του τη νίκη, με την αμφισβητούμενη φάση να μένει στην ιστορία. Ακόμα και σήμερα Ο Γάλλος αμυντικός δεν ξεχνά τη φάση εκείνη και πρόσφατα εξαπέλυσε επίθεση κατά του Ραβανέλι, χαρακτηρίζοντάς τον ψεύτη!

Αρχηγός με το σπαθί του!

Στη δεύτερη χρονιά του, οι αφίξεις των Γκομά και Βερνς στην άμυνα, καθώς και του Καροτί στη μεσαία γραμμή σημαίνουν ότι ο Ερίκ πρέπει να παλέψει ξανά για τη θέση του. Ο Ισπανογάλλος μέσος όμως αποβάλλεται στο πρώτο του ματς και ο «Ραμπέ» παίρνει παιχνίδια. Στη συνέχεια, ο Αλέν Ζιρές τον δοκιμάζει ως λίμπερο και καταλήγει σε αμυντική τετράδα με τον ίδιο βασικό. Καθιερώνεται και την χρονιά 1999/2000, στην οποία η Παρί τερμάτισε δεύτερη, ο Ραμπεσαντρατανά είναι ο βασικός κεντρικός αμυντικός, με τους παρτενέρ του να εναλλάσσονται. Αναδεικνύεται μέλος της ομάδα της χρονιάς, ενώ αρκετοί τονίζουν ότι πρέπει να αποτελέσει τον διάδοχο του Μπλαν στην Εθνική Γαλλίας!
Τη σεζόν 2000/01, έχοντας ισχυροποιήσει τη θέση του, παίρνει το περιβραχιόνιο από τον Αλί Μπερναμπία. Σε καλή ηλικία (27 ετών), με τρία χρόνια στο Παρίσι και ηγετικά χαρακτηριστικά, γίνεται ο νέος αρχηγός. Η ομάδα ωστόσο έχει προβλήματα και μετά από ένα ντροπιαστικό 5-1 από τη Σεντάν, ο Φιλίπ Μπεργκερού απομακρύνεται από τον πάγκο, για να αναλάβει ο Λουίς Φερναντέζ. Ο Μπεργκερού στήριζε πολλά στον «Ραμπέ», αλλά ο Φερναντέζ δίνει το χρίσμα του ηγέτη της άμυνας στον Ποσετίνο και αρχίζει να τον συνδυάζει με τον Ντεχού. Ο Γάλλος με ρίζες από τη Μαδαγασκάρη σταδιακά τίθεται στο περιθώριο κια τον Μάρτιο, απέναντι στην Μπορντό, δίνει το τελευταίο του ματς, καθώς το καλοκαίρι ο Φερναντέζ του δίνει εντολή να βρει ομάδα και τον βάζει να προπονείται με τις... μπουλντόζες!

Η ΑΕΚ και η αξέχαστη εμπειρία του...

Έχοντας καταλάβει ότι ο κύκλος του στην Παρί έχει κλείσει, αποδέχεται την πρόταση που του φέρνει ο ατζέντης του από την ΑΕΚ. Στον Μάκη Ψωμιάδη προτάθηκε ως «ο αρχηγός της Παρί Σεν Ζερμέν», ο Φερνάντο Σάντος που ήταν τότε προπονητής στην ομάδα δεν είχε ξεκάθαρη εικόνα από την πορεία του το τελευταίο διάστημα, αλλά παρόλα αυτά η Ένωση προχωρά στη μεταγραφή του, δίνοντας μάλιστα και 1.8 εκατομμύρια ευρώ στους Γάλλους, βλέποντάς τον ως ιδανικό παρτενέρ του Κάρλος Γκαμάρα! Μετά από τριήμερες διαπραγματεύσεις, ο παίκτης- «το όνομά σου είναι τρέλα δεν χωράει στη φανέλα» δίνει τα χέρια με τον Πέτρο Στάθη.


Ο πρώην captain της Παρί φέρνει κόσμο στο αεροδρόμιο για να τον υποδεχθεί, με τους οπαδούς να κάνουν... ομοιοκαταληξία με το όνομά του και τον Πειραιά! Τα περιττά κιλά του ήταν εμφανή, αλλά ο ίδιος δεσμευόταν ότι σύντομα θα είναι σε καλή κατάσταση. «Χρειάζομαι προπονήσεις, γιατί είναι έξι μήνες από τότε που σταμάτησα τη μπάλα. Θα αποδείξω όμως ότι είμαι σε καλή κατάσταση», έλεγε. Παρόλα αυτά, δεν κατάφερε ποτέ να αδυνατίσει και οι... κακές γλώσσες έκαναν λόγο για υπερκατανάλωση σουβλακίων σε γνωστό μαγαζί στο Μοναστηράκι! Ο Ψωμιάδης τον έβλεπε σε αυτή την κατάσταση και τρελαινόταν, ενώ έγινε έξαλλος και όταν μετά από ένα αγώνα φίλησε τη σύζυγό του στο στόμα! Τα χλευαστικά σχόλια ήταν πολλά και από αρκετές πλευρές και τελικά ο «Ραμπέ» έφυγε μετά από ενάμιση χρόνο χωρίς να παίξει ποτέ στο Πρωτάθλημα. Ουσιαστικά φόρεσε τη φανέλα της ομάδας για μία αγωνιστική χρονιά και έπαιξε όλα κι όλα τρία ματς στην Ευρώπη και δύο στο Κύπελλο.


Ο ίδιος, πάντως, στην Ένωση άλλα περίμενε και άλλα βρήκε, παρότι στις αρχές έλεγε ότι η ομάδα έχει... γαλλική φιλοσοφία! Το gazzetta.gr επικοινώνησε μαζί του, ωστόσο από την πρώτη στιγμή που άκουσε Ελλάδα... σφίχτηκε. Ακόμα και σήμερα, δεν έχει ξεπεράσει την εμπειρία του. «Ειμαι πληγωμένος και απογοητευμένος. Ήταν η χειρότερη εμπειρία της καριέρας μου και δεν θέλω να μιλήσω για αυτήν. Είμαι ακόμα απογοητευμένος από τον τότε πρόεδρο, τον... "Ψωμιαδή", δεν χρειάζεται να πω περισσότερα. Κάποιος μου είπε ότι στο τέλος έλεγε πως έκανε λάθος που με πήρε στην ομάδα, αλλά για μένα δεν ήταν αυτό το θέμα. Γνωρίζετε καλά τι θέλω να πω, πέρασα πολλά...», μας είπε χαρακτηριστικά.


Στους συμπατριώτες του είχε κάνει λόγο για «μαφία», τόνιζε ότι του... είχαν αλλάξει κλειδαριές στο σπίτι που έμενε για καψώνι, ενώ φυσικά δεν έβλεπε και το χρώμα του χρήματος, με αφορμή το ότι δεν ήταν σε καλή κατάσταση. Ο Γάλλος έφτασε το θέμα μέχρι τη FIFA, ωστόσο έπρεπε να περιμένει μέχρι τα μέσα της επόμενης χρονιάς για να ξαναπαίξει, καθώς η υπόθεσή του βρισκόταν υπό εξέταση. «Ο πρόεδρός μας ήταν κάπως... μαφιόζος. Μου έκανε εκβιασμούς. Για παράδειγμα, μου άλλαζε κλειδαριά σπίτι μου για να με αναγκάσει να φύγω! Δεν ήθελε να με πληρώνει και πολύ συχνά μου σκάρωνε μεγάλες φάρσες. Το χειρότερο είναι ότι όλοι ήταν μαζί του. Τελικά, αναγκαστικά πέρασε το δικό του», δήλωνε μετά από μερικά χρόνια, σχολιάζοντας την εμπειρία του.

Σανίδα σωτηρίας από έναν πρώην συμπαίκτη του

Ο Τζίμι Αλγκερινό έπαιζε στην Παρί όλα τα χρόνια μαζί με τον Ραμπεσαντρατανά και τον είχε σε μεγάλη εκτίμηση. Έτσι, τον βοήθησε να βρει διέξοδο από την Ελλάδα, κάνοντας τον ενδιάμεσο για να πάει στην Σατορού, η οποία έπαιζε στη δεύτερη κατηγορία της Γαλλίας. Αγωνίστηκε στην ομάδα για δύο χρόνια, ωστόσο στον τελικό Κυπέλλου του 2004 κόντρα στην πρώην ομάδα του, την Παρί Σεν Ζερμέν, ήταν εκτός γιατί τα είχε... σπάσει με τον προπονητή του. Έφυγε ξανά από τη Γαλλία, αυτή τη φορά με προορισμό τη δεύτερη κατηγορία του Βελγίου και την Μονς. Το 2006 κατέκτησε το πρωτάθλημα της β' κατηγορίας και την σεζόν 2006-07, παρότι συνήθως ήταν αλλαγή, κατάφερε να κάνει 28 εμφανίσεις και να βοηθήσει την ομάδα του να μείνει στην Τζούπιτερ Λιγκ. Ωστόσο, τα σημάδια του χρόνου ήταν εμφανή. Το συμβόλαιό του τελείωνε και η ομάδα του αποφάσισε να μην του το ανανεώσει. «Ψάχτηκε» για συμβόλαιο στη Γαλλία, δεν βρήκε ανταπόκριση και το πήρε απόφαση...
Πρόλαβε να φορέσει τη φανέλα της Μαδαγασκάρης!
Για ένα εύλογο χρονικό διάστημα, ο «Ραμπέ» περίμενε την κλήση από την Εθνική Γαλλίας. Ειδικά στο καλό του διάστημα στην Παρί Σεν Ζερμέν, αρκετοί έλεγαν ότι πρέπει να παίζει στους τρικολόρ. Ωστόσο, τα χρόνια πέρασαν και η κλήση δεν ήρθε ποτέ. Έτσι, πριν ολοκληρώσει την καριέρα του, αποφάσισε να χριστεί τουλάχιστον μια φορά διεθνής, αλλά με την φανέλα της εθνικής Μαδασκάρης, έστω και σε μη επίσημο ματς. Για την ακρίβεια, έπαιξε λίγα λεπτά σε φιλικό της ομάδας με την δεύτερη ομάδα της Τουλούζ! Τουλάχιστον, φόρεσε το εθνόσημο...
Πτυχίο προπονητή, αλλά τελικά... ραδιόφωνο!
Το 2007, όταν κρέμασε τα παπούτσια του, επέστρεψε στο Λοριάν και ξεκίνησε μαθήματα για να γίνει προπονητής. Παράλληλα, έπαιζε για δική του διασκέδαση με την ομάδα βετεράνων της Νανσί. Ήταν κοντά στην ομάδα με την οποία έπαιξε 11 χρόνια, χωρίς όμως να έχει κάποιο ρόλο. Αναζητούσε δουλειά ως προπονητής, εργάστηκε για λίγο στην ομάδα U-18 της Νανσί, καθώς και στην Σεντ Εμιγιόν, αλλά τελικά κατέληξε να δουλεύει στο ραδιόφωνο!
Πάντως, όταν ακόμα κλοτσούσε μπάλα, δεν περνούσε από το μυαλό του ότι θα γίνει σχολιαστής και θα ακολουθήσει το δρόμο των Media. Ένας φίλος του, ο οποίος είχε δική του ραδιοφωνική εκπομπή τον κάλεσε στο στούντιο. Και από τότε, η ιδέα ξεκίνησε να καλλιεργείται στο μυαλό του. Του άρεσε η ιδέα του ραδιοφώνου και πλέον δηλώνει... ερωτευμένος με το Μέσο!
«Υπάρχει μια ανταλλαγή ιδεών και ένας τρόπος έκφρασης που δεν βρίσκεις στην τηλεόραση», τονίζει χαρακτηριστικά. Εκτός από τη Νανσί, παρακολουθεί στενά και την έτερη ομάδα στην οποία αγωνίστηκε, την Παρί Σεν Ζερμέν. «Η Νανσί είναι ο σύλλογος της καρδιάς μου, αλλά έχω καλές αναμνήσεις από την Παρί», δηλώνει. Η μεταμόρφωσή της στα χέρια του Αλ Κελαϊφί του έχει κεντρίσει το ενδιαφέρον και δεν κρύβει ότι θα ήθελε να ήταν μέρος αυτής της περιπέτειας. Άλλωστε, πέραν από το ραδιοφωνικό του σχολιασμό στο Νανσί, όπου και μένει με την οικογένειά του, συνεργάζεται και με το RFI.


«Δεν μετανιώνω για τίποτα, ήταν όλες επιλογές που πήρα εκείνες τις στιγμές. Έζησα αρκετές όμορφες καταστάσεις και γενικά έχω καλές αναμνήσεις. Ελπίζω κι ο κόσμος να έχει καλές αναμνήσεις από μένα», δηλώνει χαρακτηριστικά, ωστόσο ξεκαθαρίζει ότι από τότε που έφυγε από την Παρί, τα πράγματα έγιναν περίεργα για εκείνον, αναφερόμενος στην εμπειρία της ΑΕΚ! Ο «δικέφαλος» του έμεινε αξέχαστος...